Post by GhostPost by weetje11Post by FerryHi,
ik vraag me af of er een goede manier is om vooraf klaargemaakte
broodjes in de diepvries te bewaren. Het betreft (afbak)broodjes met
boter, kaas, ham en gekookt ei.
Ik heb dat al eens geprobeerd, maar eenmaal ontdooit was er vocht in
het brood getrokken, met als gevolg dat het niet te eten was.
De broodjes waren afzonderlijk verpakt in een boterhamzakje (vooraf de
lucht eruitgezogen).
Graag reactie zodat ik op zondagavond brood kan smeren voor de hele week.
gr ferry
Een vers gesneden brood, invriezen, dan de avond van te voren de
boterhammen die je nodig hebt, uit de vriezer halen, en rustig in een
goed gesloten zak, laten ontdooien, ('snachts dus), dan 's morgens vers
beleg er op, en inpakken.... Zorg dat je het brood niet te veel
mishandelt, (magnetron, oven, etc), dan is het brood nog goed te eten,
niet droog, niet kruimelig, etc....
Smaakt echt nog zo vers als op het moment voordat je het in ging vriezen!
Inderdaad;
Mijn eerste baan was op een laboratorium voor bakkerij grondstoffen.
Daar hebben we proeven met invriezen van brood gedaan, samen met de
proefbakkerij.
Ook na 2 maanden in de diepvries, behoud kwaliteit ! Na de proeven
kregen wij, meedewerkers dat brood mee naar huis. Ook mijn moeder,
opgegroeid op een self-supporting boerderij en later verkoopster in een
bakkerij kon niets ten nadele van dat brood ontdekken.
Overigens: Toen ik na de eerste werkdag vertelde over de broodcrèmes ter
verbetering van de houdbaarheid, die wij fabriceerden, vertelde zij, dat
er in haar tijd al reuzel daarvoor gebruikt werd.
Mijn chef kende dat,maar vond die reuzel te moeilijk verkrijgbaar voor
de fabiek.
Ja, dat was 1910-1922 en 1958 !
Ghost
Was die proefbakkerij misschien de bakkerij van mijn grootvader, het
Smulhuis / de ABF te Amersfoort? Ik herinner mij proefnemingen met
diepvriezen van brood, moet inderdaad omstreeks 1958 zijn geweest. ik zat
toen nog op het lyceum. Belangrijk was de temperatuur van het brood om
het ongeschonden door de snij- en verpakkingsmachines te krijgen. voor de
versheid na het ontdooien moest het vrij warm worden ingevroren, voor
mooi snijden juist zijn afgekoeld. Daar moest, en werd, een goed
compromis tussen worden gevonden. Met dat brood was, ook ontdooid, niets
mis!
Een opkomend fenomeen in die tijd en later was "de warme bakker". Dat was
een bakker die het nog ambachtelijk deed, zo heette het later.
Mijn grootmoeder zaliger kon zich daar behoorlijk over opwinden. "Bakken
wij soms koud?"
--
Groet, salut, Wim.